شاه نعمت الله ولی

شاه نعمت الله ولی عارف و شاعر قرن هشتم (دوره تیموری ) است که مشتاقان و مریدان خاص خود را دارد او در 24 سالگی به مدت هفت سال در مکه  نزد شیخ عفیف الدین به تحصیل پرداخت . بعد از آن او مدت زمان طولانی را به ریاضت و تزکیه نفس پرداخت .شاگردان زیادی شروع به یادگیری  معارف صوفیه پرداختند واز محضر او استفاده کردند. شاه نعمت الله ولی دارای دیوانی است که مشتمل بر قصاید و غزلیات و ترجیعات و... است که از لحاظ ادبی متوسط به شمار می‌رود.

شاه نعمت الله ولی همیشه به شاگردان خود توصیه میکرده است برای اینکه به تزکیه نفس دست یابند باید در خدمت خلق باشند .

شاه نعمت الله ولی 25 سال آخر عمر خود را در ماهان زندگی کرد و  در صد و سه سالگی در شهر از دنیا رفت .به همین علت به او ماه ماهان نیز می گویند .

به گفته ادوان بروان ایران شناس انگلیسی شاه نعمت الله ولی بیشتر در تصوف و عرفان شهرت دارد تا شاعری .

آثار شاه نعمت الله ولی :مهمترین اثر او دیوان او هست که 12000 بیت دارد و نسخه اصلی آن در کتابخانه آستان قدس رضوی قرار دارد .از دیگر آثار او می توان به منظومة فی تحقیق الایمان ،ارواح شاه نعمت‌الله ،رساله نصایح منظومه ،رساله شرح فصّ الاول من فصوص الحکم ،، وخوابنامه است .

بنای اولیه مقبره او را احمد شاه دکنی که از مریدانش بود ساخته شد و بعد ها دوران شاه عباس اول صفوی و محمد شاه و ناصر الدین شاه قاجار تعلق تغییر دادخ شد  ، چرا که این افراد ارادت خاصی برای عرفا و بزرگان شیعه داشتند و بیشترین توسعه این مجموعه در دوران قاجار رخ داد.